گشایش

نمی گویم همه ی درهای بسته را به رویم باز کنی... نه... همین که فقط یک در را به قدر عبور دلِ ناچیز بگشایی، که در جوار رحمتت آرام گیرد، کفایتم می کند.

شهید

«بی حسرت از جهان نرود هیچ کس به در

پنجره

کسی چه می داند...
شاید همین نگاه که پشت پنجره ی نه چندان زمستانی امروز خشکیده است، روزی از همین روزها به چراغ نگاه آرام و دلنشین «تو» روشن شود...

سلام

درست از همین جا که ایستاده ام،
از بلندای بنای مِه گرفته ی دودآلود شهری دور،
از ورای پنجره هایی که میان من و آسمان زلال و با صفای حریم «تو»، فاصله می اندازد؛ سلامت می کنم...

امیدواری

ز اول وفا نمودی چندان که دل ربودی
چون مهر سخت کردم سست آمدی به یاری

عمری دگر بباید بعد از فراق ما را
کاین عمر صرف کردیم اندر امیدواری