آن قدر مهربان و بخشنده هستی که به همه مخلوقاتت بار عام داده ای. اذن داده ای که هر کس به قدر وسع خود، در آستانه ی رفیع خداوندی ات باری از بارهای سنگین و ثقیل گناهانش را باز گشاید و در چشمه های زلال غفران و بخشایش بی اندازه ات، آینه ی زنگار گرفته ی دل را بشوید... و چه نیک می دانستی که این دل معصیت آلود، بدون شفاعت و توسل به «پدر» خود، روی بازگشت ندارد... مثل کودکی خطاکار که خویش را در پشت پدر مهربانش پنهان می کند، به امید استجابت و بخشایش آمده است. دست او را هم اگر رد کنی، به یقین حرمت پدرش را می شناسی و ...
پ.ن.1 رسیده ایم به بهترین شب های عالم. شبهای «قدر». با همه ی بی لیاقتی و گناهکاری و قصورم، استاد بس بزرگواری دارم که یادم داده «هر کس نسبت به فاطمه (س) معرفت راستین و حقیقتی داشته باشد لیلةالقدر را درک کرده است»...
پ.ن.2 خدایا! به حق مادر پهلو شکسته... و پدر، که پدر امت است و عروة الوثقای عالم، معرفت حقیقی شان را عنایت کن...
پ.ن.3 التماس دعا.
