در بیت معمور موسای آل محمد (ص)، نوزاد بسیار آمده و کودک فراوان است. هر چه باشد حضرتش تفسیر «شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زیتونةٍ» است و پدر دلنشین سادات موسوی...
اما... امشب این خانه ی پُرعائله، با همه ی شبها تفاوت دارد. در انتظار نوزادی دلنشین و آبستن شور و شعفی آسمانی است. گویا چشم و چراغ خانه می آید... کسی می آید، که ضیاء شجره ی طوبای موسوی است و تک شاخه درخشان ادامه ی امامت علوی. دامن نجمه خاتون امشب، به رسیدن رئوف ترین و مهربان ترین ِ عالمیان سبز ِ سبز می شود... امشب تک سوار یکه تاز سرزمین «رضا» می آید...
او می آید تا رضای الهی، بی مصداق نماند...
پ.ن. : همه ی شبِ چهارشنبه نویسی های حوریب به فدای یک لحظه وقوف در حریم نگاه امام و سلطان دل... و خوب می دانستی که دلبسته ی حرم رضوی، به ننوشتن از «او» رضا نمی شود...