کنج عاشقانه ی جهان را که سالها در جستجویش بودم... درست همین جا. گوشه ی ششم ضریح ارباب... و دل، بی تاب...
میلادش بهانه ای است که حوریب دوباره، دلش را بر درگاه حضرت « شبه رسول الله » عرضه کند. کرامتش بی شک، به کرامت عموی نازنین و بزرگوارش مانند است و دلربائیش، به پدر مهربان و آزاده اش...
زیاده نگویم که شاعر، بهتر از حوریب نگاشته است:
حسین (ع)، خود به عالمی دلبر است
وانکه بَرَد دل از حسین (ع)، اکبر است...