غدیر هم تمام شد و چند صباحی بعد، کاروانیان به هفتاد و دو ملت متفرق شدند...
امر رسول عشق و حبیب داور، که آن همه برایش خون دل خورد؛ تحقق نیافت.
و ثمره ی درخت هاشمی اش یکی پس از دیگری...
دل بیش از این نمی تواند بگوید؛ چه آنکه مولای صادقم در ندبه های غریبانه اش این گونه روایت کرد:
لَم یُمتَثَل اَمرُ رسول الله صَلی الله علیه و آله فی الهادینَ بَعدَ الهادینَ
و الاُمّةُ مُصِرّةٌ عَلَی مَقتِه...
مُجتَمِعةٌ عَلَی قَطیعَةِ رَحِمِه...
وَ اِقصاءِ وُلدِهِ...
«اِلّا القَلیلَ مِمَّن وَفی لِرِعایَةِ الحقِّ فیهم»...
پ.ن. مولایم! می شود ما هم جز همان «قلیل» باشیم؟!