با بودنت همیشه به قلب حسین ^(ع) بود
هر غصه ناپدید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

آغاز رفتن تو و زینب ^(س) پس از حسین
غیر از بلا ندید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

چندین هزار تیر به سویت روانه شد
زخمی ترین شهید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

تو غرق خون و زینب ^(س) خسته در اضطراب
فریاد می کشید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

آمد کنار نعش شریفت، حسین ^(ع) و گفت
دیگر قدم خمید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

در حیرتم چگونه در این معرکه عدو
دست تو را برید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

آواز العطش ز دل خیمه ها به تو
آیا نمیرسید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

آقا خمیده آمد و خسته عمود را
از خیمه ات کشید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

وقتی به خاک مثل قدت خیمه اوفتاد
رنگ همه پرید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

طفلی به ناله گفت به صحرای بی کسی
انی انا البعید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

بر ساق عرش حضرت زهرا ^(س) نوشته است
بالاترین شهید، اباالفضل ^(ع) بوتراب

 جان همه فدای تو سردار علقمه
بر ما نگاه مرحمتی جان فاطمه ^(س)

پ.ن.1 شعر را اینجا بشنوید.

پ.ن.2 طبق فرموده شاعر، قافیه ی شعر«اباالفضل بوتراب» است؛ اما گویا به دلایلی توسط مداح «اباالفضل مرتضی» خوانده شده است.

پ.ن.3 «شعری از احساس می خوانم بیا
         از دو چشم یاس می خوانم بیا
         لیک می دانم نیم لایق ولی
         روضه عباس می خوانم بیا»...

پ.ن.4 التماس دعا.