من در این سراچه نام را به زیر پا نهاده ام
من بر این خرابه دل نبسته ام
نام من به روی سنگ قبر هم، سپید می خورد
آن چنان که بود
آن چنان که هست...
نام را نهاده ام برای آنکه «نام»، فخر اوست
فخر آن او... اسم آن او...
من بدین بدون نامیَم خوشم...
پ.ن.1 عکس را (جسارتا با اندکی تغییر) از ایشان به امانت گرفته ام.
پ.ن.2 صدمین متن «حوریب»... مزین به یاد «شهید گمنام»...