كاش مي تونستم حرفي بزنم...
دلم شكست...دلم براي خودم مي سوزه... براي خودم كه اينقدر پايبند اينجا شدم يادم ميره خيلي چيزا...يادم ميره آدمهايي رو كه قلبشون از نور هم درخشان تر و دلشون پاك تر از آب زلاله...
من نمي خواهم شماها رو اذيت كنم با اون نوشته هاي سراسر گيجي و ابهام!اما چي كار كنم كه انگار همه ي بغضم رو وقتي كه اونجام مي تونم قورت بدهم...
منو ببخش...
و دعام كن.... زياد
دعام كن به ثبات برسم... هر لحظه ديرتر رسيدن به اون مرحله منو داره پله پله از دور و برم دوور مي كنه

خيلي دوستتون دارم دو تاتون رو