آسمان سپیدپوش است و گرفته. از فلق تا شفق، ابر سپید است و دل برفی و سردی که هوای بارش دارد. سپیدی برفش مظهر پاکی است و زیبایی.
اما نمیدانم چرا این برف سپید و پاک، مرا به یاد سپیدی نازک و بلورین گلوی شش ماهه ات می اندازد؛ آنگاه که به سرخی خونش رنگین شد...
به گمانم سپیدی این برف هم به سرخی خون می گراید...
