نام خود را منتظر نمي گذارم كه خوب مي دانم لياقتش را ندارم اما آرزومند روزي، ساعتي، بل لحظاتي دم زدن در هواي حضور آن يگانه حجت باقيمانده بر روي زمينم. ديگر در اين هواي مه گرفته به سختي مي توان چند قدم آن طرفتر را ديد چه رسد به حقيقت ...