دل را ز بيخودى سر از خود رميدن است

جان را هواى از قفس تن پريدن است

از بيم مرگ نيست كه سر داده‏ام فغان

بانگ جرس ز شوق به منزل رسيدن است

دستم نمى‏رسد كه دل از سينه بر كنم

بارى علاج شوق، گريبان دريدن است

شامم سيه‏تر است ز گيسوى سركشت

خورشيد من برآى كه وقت دميدن است

سوى تو اى خلاصه گلزار زندگى

مرغ نگه در آرزوى پر كشيدن است

بگرفته آب و رنگ ز فيض حضور تو

هر گل در اين چمن كه سزاوار ديدن است

با اهل درد شرح غم خود نمى‏كنم

تقدير قصه دل من ناشنيدن است

آن را كه لب به جام هوس گشت آشنا

روزى «امين» سزا لب حسرت گزيدن است‏

"آية الله سيدعلى خامنه‏اى"