جهان ، پير است و بي بنياد، از اين فرهاد کُش فرياد

که کرد افسون و نيرنگش ، ملول از جان شيرينم

ز تاب آتش دوري ، شدم غرق عرق چون گل

بيار اي باد شبگيري ، نسيمي زان عرقچينم